ในประเทศที่ผู้คนคิดและทำตัวเป็นใหญ่ พลเมืองของพวกเขาทั้งหมดที่ต้องเข้าเรียนในวิทยาลัยต้องทำคือหาคอมพิวเตอร์และลงทะเบียนขอเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา ในฐานะชาวไลบีเรีย ฉันทำสิ่งนี้ในขณะที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์ก และฉันสามารถเข้าเรียนที่ NYU Wagner Graduate School of Public Service เพื่อรับปริญญาขั้นสูงอีกใบหนึ่งได้ ชาวไลบีเรียจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกา แคนาดา และสหราชอาณาจักรเคยทำมาแล้ว เช่นเดียวกับชาวแอฟริกันหลายคนที่ได้รับปริญญาจากมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในสหรัฐอเมริกา แคนาดา และสหราชอาณาจักร
คำถามคือ อะไรทำให้เราหยุดทำสิ่งนี้ในไลบีเรีย
ไม่ใช่ว่าเราทำไม่ได้หรือไม่มีทรัพยากรที่จะทำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฝ่ายนิติบัญญัติของเราแต่ละคนมีรายได้มากกว่า 12,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อเดือน ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนต่อปีได้ประมาณ 25 เต็ม – เวลานักศึกษาที่มหาวิทยาลัยไลบีเรีย สิ่งเดียวที่ขัดขวางเราไม่ให้บรรลุโครงการความต้องการขั้นพื้นฐานมากมายในไลบีเรียคือความคิดที่เล็กและแคบของเรา จนกว่าเราจะเริ่มมีฝ่ายนิติบัญญัติและเจ้าหน้าที่ของรัฐที่คิดไปไกลกว่าการกินข้าวเนยปาล์มและฟุฟุพร้อมเบียร์หนึ่งขวดข้างๆ พวกเขา เราจะไม่ก้าวไปสู่ระดับถัดไปในฐานะประเทศ
นอกจากนี้ จะต้องใช้เวลานานเท่าใดและต้องใช้อะไรบ้างจึงจะมีโครงการจำนองที่อยู่อาศัยแห่งชาติ โครงการประกันการว่างงาน โครงการประกันค่าชดเชยคนงาน หน่วยงานบริหารธุรกิจขนาดเล็กเพื่อให้การรับประกันสำหรับบริการสินเชื่อทางการเงินแก่เกษตรกรของเรา นักประดิษฐ์ในท้องถิ่น และ ผู้ประกอบการเพื่อให้ชาวไลบีเรียจำนวนมากขึ้นสามารถดูแลเศรษฐกิจในท้องถิ่นและสามารถสร้างความมั่งคั่งและงานให้กับชาวไลบีเรียของพวกเขาได้?เราไม่ทำและเราจะไม่ทำสิ่งเหล่านี้เพราะเราเป็นประเทศที่มีผู้นำทางการเมืองและสังคมที่มีความคิดเล็กและคับแคบ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเดียว
เรายังมีพลเมืองที่สงสัยมากกว่าโทมัสที่สงสัยในพระคัมภีร์ ซึ่งสงสัยจนกระทั่งพระเยซูต้องตำหนิเขาเป็นการส่วนตัวเมื่อมีคนเสนอความคิดที่ยิ่งใหญ่ให้กับเพื่อนร่วมชาติชาวไลบีเรีย สิ่งแรกที่พวกเขาทำคือแสดงความสงสัยและมองโลกในแง่ร้าย ในบางกรณี พวกเขามักจะบ่อนทำลายบุคคลนั้น หรือดูหมิ่นความคิดของเขาหรือเธอเพียงเพราะพวกเขาขาดความสามารถในการคิดและทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่
แทนที่จะฟังและน้อมรับแนวคิด
และวิสัยทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ ชาวไลบีเรียบางคน (โดยเฉพาะคนที่เรียกว่า ‘คนประเภทหนอนหนังสือ’ ซึ่งการศึกษาไม่สามารถหางานที่เหมาะสมได้ในตลาดแรงงานทั่วโลก) จะพยายามล่อลวงผู้อื่นให้ทำตามความสามารถทางจิตที่อ่อนแอของพวกเขาและตามปกติ วัฒนธรรมโทษคนขาวสำหรับความล้มเหลวของแอฟริกา เราจะโทษประเทศอื่นอย่างไรและทำไมเพราะเจ้าหน้าที่และฝ่ายนิติบัญญัติของเราเป็นคนโกง?
ในศตวรรษที่ 21 เราจะโทษ มหาอำนาจอาณานิคมได้อย่างไรสำหรับความยากจน การว่างงานจำนวนมาก และการขาดการพัฒนาในประเทศแอฟริกาของเรา เมื่อเจ้าหน้าที่ในรัฐบาลของเราขโมยเงินสาธารณะ และ/หรือโอนทรัพยากรอื่นๆ เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว
เรา (ชาวไลบีเรีย) จะโทษสหรัฐฯ สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส เยอรมัน และคนอื่นๆ ได้อย่างไร เพราะไลบีเรียทั้งประเทศของเราไม่มีรถพยาบาล โรงพยาบาลดีๆ ถนนดีๆ ไฟฟ้าตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน และแม้แต่อาหารเลี้ยงตัวเอง
เป็นสิ่งหนึ่งที่ต้องเรียนรู้ในโรงเรียนและในบทเรียนทางทฤษฎีเกี่ยวกับการมีปฏิสัมพันธ์ทางภูมิรัฐศาสตร์และผลกระทบที่มีต่อแอฟริกา แต่นั่นเป็นเรื่องของอดีต สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อห้าสิบปีก่อนหรือมากกว่านั้น นอกจากนี้ ชาวตะวันตกยังเคารพใครก็ตามเมื่อพวกเขาเห็นความเก่งและศักดิ์ศรีในตัวเขา เจ้าหน้าที่หรือนักธุรกิจชาวตะวันตกจะไม่ดูหมิ่นผู้ร่างกฎหมายหรือข้าราชการชาวแอฟริกันที่เที่ยงธรรม เที่ยงธรรม และชาญฉลาด อันที่จริง คุณสมบัติเหล่านั้นอาจดึงพวกเขาให้ใกล้ชิดกับผู้คนมากขึ้น
ในทางตรงกันข้าม เมื่อนักลงทุนต่างชาติหรือชาวตะวันตกพูดคุยกับผู้ร่างกฎหมายหรือข้าราชการชาวแอฟริกัน ในกรณีส่วนใหญ่ ผู้ร่างกฎหมายและข้าราชการชาวแอฟริกันเหล่านั้นเป็นคนที่บางครั้งจะเสนอต่อนักลงทุนต่างชาติถึงวิธีการโกงประเทศและรัฐบาลของตน มันเกิดขึ้นทุกวัน
